Enkele dagen voor vertrek

Vrienden, ik ben op de terugweg! Vrijdagavond ben ik in Chennai toegekomen, en ik denk hier binnen een dag of twee, drie te vertrekken. Ik heb gisteren mijn avontuur hier symbolisch afgesloten met een grote wafelbak (met een enigszins surrealistisch zicht op kokospalmen). De mango's, dhosa's, curry's, en chutneys zal ik missen (en ik betwijfel hoe ver ik zal geraken met mijn indische kookboek), maar ik kijk uit naar een goeie boterham met kaas en een warme douche in een koud land.

De ene koe is de andere niet

Countdown

Het einde is in zicht. Vrijdag neem ik het vliegtuig naar Chennai, en einde volgende week kom ik terug naar Belgie. Vandaag is er de vergadering met alle projectverantwoordelijken, die wordt om de twee dagen gehouden, en om mijn afscheid te vieren (dit klinkt wel wat raar) maar ook een beetje omdat het mijn verjaardag is, tracteer ik ze hier allemaal op een doosje met twee van het suiker druipende gebakjes en twee hartige snacks. 5 roepie per doosje :) en ik heb er gelijk 100 besteld.

Voor mijn verjaardag heb ik al een paar oorbellen in ontvangst mogen nemen, een tweede paar volgt nog. De afgelopen maanden heeft zowat iedereen gevraagd of ik geen juwelen had, en waarom dan wel niet. Vandaag kom ik met mijn eerste paar Indische hangers op kantoor, en ie-de-reen heeft het gezien en vindt het prachtig. Ik blijf er mij over verbazen hoe anders de focus kan zijn...

Ik kijk er heel erg naar uit om jullie allemaal terug te zien, ik droom van een regenachtige en koele augustus, maar ik vind het ook heel jammer om te vertrekken. Ik heb hier een paar hele leuke contacten opgebouwd, en tenzij ik terug naar Bhubaneswar kom, zal ik hen niet meer terugzien.

Education and equality

Vorige week: de vergadering van de supervisors begon behoorlijk saai met een uiteenzetting over onderwijs en ongelijkheid, maar het aansluitende debat was wederom zeer verhelderend wat de Indische mindset betreft. Onderwerp van debat was in welke mate onderwijs ongelijkheid kan helpen wegwerken. De ene beweerde dat onderwijs hoegenaamd geen rol speelt (wat toch wel een boude stelling is voor een werknemer van een verening die onderwijs als corebusiness heeft), en haalde het voorbeeld van Rajiv Ghandi aan; de andere beweerde dat ongelijkheid enkel in het hoofd van de mensen bestaat en dat iedereen anders moet leren denken, en dat ongelijkheid daarmee als sneeuw voor de zon verdwijnt. Deze laatste leeft een beetje op een geitenwollen sok: numerologie is een van zijn stokpaardjes. Mijn stamnummer is 8 (van 17 in mijn geboortedatum, 1+7 is 8), en ik kan goeie maatjes worden met nummers 4 en 9. Gelukkig was er ook Bijay, met een enigszins genuanceerde en steekhoudende visie op zijn werk, en op ongelijkheid.

Thiksey vs. Calcutta

Op minder dan een uur rijden van Leh, ligt de Thiksey-gompa. Ik stapte uit de bus, en ik kwam midden in een trage film terecht. Er was enkel het gezoem van insecten, gewapper van tientallen vlaggen en vlaggetjes, monotoon gezang van monniken hoog tegen de bergwand, en de brandende zon. Geen enkele beweging waar te nemen (op die vlaggen na dan), enkel een eeuwenoud klooster in een eeuwenoud berglandschap. Na de inspannende klim kreeg ik koffie en thee voorgeschoteld van een grappende monnik (die zich vervolgens handen voor het gezicht gevouwen en buigend verontschuldigde voor dezelfde grapjes), en als ik zin had om Engels en computerlessen te komen geven, hoefde ik hem maar een mailtje te sturen.

Wat een verschil met Calcutta, waar er een broeierige sfeer hing en er alleen maar creaturen van de nacht leken rond te lopen. Zonder uitzondering sprak iedereen die ik passeerde mij zeurderig en bedelend aan: een moeder van geen vijftien met baby, riksjalopers op blote voeten, leurders van kamers en bedelaars tout court. Give me 5 rupi Ma'am. Give me food Ma'am. Need a room Ma'am? Need a taxi Ma'am? Muizen en ratten in de goot, kakkerlakken en bloed op de straat. Geen sprankel hoop, enkel miserie en armoe, pure struggle for life. Temidden daarvan gedijden weerzinwekkend genoeg tientallen backpackers. Ik kon er niet snel genoeg weg. Ofwel steek je je handen uit de mouwen, ofwel scheer je je er weg.

Met Julien in Ladakh

Diana will solve it

Gevonden in de rubriek Libelle Weet Raad, van een plaatselijk gratis krantje:

Dear Diana,
I am a 25-year-old guy and am in love with my maid. She is very good-looking and also a nice person. I don't know if this is love or just an attraction, but I want to get married to her. I always think of her only. But there is a problem, my parents won't allow me to marry her as it is not classy*.
Rishi

Dear Rishi,
Think of it this way. You're not an island. You are going to need moral and financial support from anyplace you can. If you marry this maid, will you still have a support system? People will taunt you and harrass her. Can you live with their barbs? For how long? On one hand, where you say you're in love, you follow it up with contradictory and infantile statement that it could be attraction but you'll marry her nevertheless. Sort out your priorities first.

*classy heeft betrekking op de kastes, en heeft niks met stijlvol vandoen.