Thiksey vs. Calcutta

Op minder dan een uur rijden van Leh, ligt de Thiksey-gompa. Ik stapte uit de bus, en ik kwam midden in een trage film terecht. Er was enkel het gezoem van insecten, gewapper van tientallen vlaggen en vlaggetjes, monotoon gezang van monniken hoog tegen de bergwand, en de brandende zon. Geen enkele beweging waar te nemen (op die vlaggen na dan), enkel een eeuwenoud klooster in een eeuwenoud berglandschap. Na de inspannende klim kreeg ik koffie en thee voorgeschoteld van een grappende monnik (die zich vervolgens handen voor het gezicht gevouwen en buigend verontschuldigde voor dezelfde grapjes), en als ik zin had om Engels en computerlessen te komen geven, hoefde ik hem maar een mailtje te sturen.

Wat een verschil met Calcutta, waar er een broeierige sfeer hing en er alleen maar creaturen van de nacht leken rond te lopen. Zonder uitzondering sprak iedereen die ik passeerde mij zeurderig en bedelend aan: een moeder van geen vijftien met baby, riksjalopers op blote voeten, leurders van kamers en bedelaars tout court. Give me 5 rupi Ma'am. Give me food Ma'am. Need a room Ma'am? Need a taxi Ma'am? Muizen en ratten in de goot, kakkerlakken en bloed op de straat. Geen sprankel hoop, enkel miserie en armoe, pure struggle for life. Temidden daarvan gedijden weerzinwekkend genoeg tientallen backpackers. Ik kon er niet snel genoeg weg. Ofwel steek je je handen uit de mouwen, ofwel scheer je je er weg.