Pedagogische studiedagen

Vandaag is er een pedagogische studie-vierdaagse van start gegaan voor alle leerkrachten van kinderkribbes en kleuterklasjes. Ik werd weerom uitgenodigd voor de inauguratie, en daar hoort de obligate toespraak bij. Inderjit zei me just anything te vertellen over kleuterklassen in Belgie. Ik dacht niet veel te zeggen te hebben, maar bij de vragen achteraf blijkt dat ik veel meer had kunnen vertellen. Ik sta elke keer te kijken van de aard van de vragen die ik krijg. De meeste mensen hier, en dat is niet zo heel vreemd, weten hoegenaamd niet hoe ze zich het dagelijks leven in het westen moeten voorstellen. Ongehuwd samenwonen wordt op ongeloof onthaald, en wanneer blijkt dat, jawel, mensen zich in Belgie niet in het openbaar ontlasten wordt er gegiecheld en druk overlegd. Vorige week, bij een speech over Fundraising in aviation was de vraag van de dag om het Belgisch volkslied te zingen, maar ik heb het er niet beter dan de doorsnee Rode Duivel van af gebracht vrees ik.

Mijn acte de presence eindigde met het nuttigen van de maaltijd, die ik pas na herhaaldelijk aandringen samen met de anderen, in plaats van in mijn uppie aan een tafel in het klaslokaaltje, onder de ventilator, geserveerd kreeg. En nee, ik had evenmin bestek.