Weekendje Chennai

Ikzelf heb van dit verlengde weekend geprofiteerd om een bevriend koppel in Madras te bezoeken. (Even meegeven dat ik zowel op de heen- als op de terugvlucht 10 uur vertraging had. Vlieg nooit met Air Deccan!) Drie en een halve dag lang heeft Gladston (Florina was er niet dit weekend) mij in zijn zog meegesleept en laten zien waar hij mee bezig is. Overdag geeft hij les in het Loyola College, en ondersteunt hij er een programma dat studenten uitstuurt naar de sloppenwijken. Dit sociale werk is een verplicht vak voor elke student, waardoor heel wat kennis en mankracht ten dienste gesteld wordt van de minst bevoordeelden. En dat zijn er heel wat, hier in India.

De rest van zijn tijd gaat naar OfERR. De vereniging heeft over heel Tamil Nadu een 120-tal kampen opgezet voor Tamil vluchtelingen uit Sri Lanka. Sinds het begin van het conflict zo'n twintig jaar geleden hebben duizenden Tamils het land ontvlucht. Alle kinderen die in de kampen leven krijgen door OfERR onderwijs aangeboden, met als achterliggende gedachte dat op de dag van terugkeer aan een nieuwe samenleving gewerkt kan worden door mensen die opgeleid zijn. De frustratie en de vernederende ervaring van verdrukt te zijn en de geboortestreek verlaten te moeten hebben wordt omgezet in een hoopvol werken aan een beter leven -termen die bij ons vooral in de kerk gebruikt worden, maar die hier een erg sterke, essentiele betekenis hebben. Het onderkomen van de vereniging, op het dakterras van een appartementsgebouw, wijst op het tijdelijke karakter, ook al werd het strooien dak na een brand vervangen door een platen dak. Twintig jaar geleden opgericht door een man met een sterke visie, en ondertussen uitgegroeid tot een sterke organisatie, enkel geleid door vluchtelingen uit Sri Lanka -een verdwaalde Indier niet te na gesproken.



Hier zie je enkele boten die na de tsunami geschonken werden met een paar jongens van een plaatselijk vissersdorp. (het is onmogelijk om hier een foto van iets te maken zonder dat er jung voor de lens springen).