Afstudeerfeest

Tegenpruttelen, vriendelijk bedanken, aangeven dat het genoeg was of dat je niet wil, is niet mogelijk in dit land. Nee is geen antwoord. Je moet en zal op die ene stoel gaan zitten, er wordt een tweede en derde keer bijgeschept, en ik moest dansen op het afstudeerfeestje van de Ruchika Highschool, gisteren. Ik werd meegetroond in het gedrum (meisjes apart, jongens apart, net zoals in de film hier, en dan naar mekaar toe), en na een enkele minuten werd me heel vriendelijk meegedeeld: You can't dance this way Ma'am, this is a Bangla song. Waarop mij aangeleerd werd hoe ik in tegenritme door de knieen moest gaan en de armen tegendraads in de lucht moest zwaaien. Ik denk niet dat ik verder hoef uit te weiden om duidelijk te maken hoe ik het er vanaf gebracht heb. Van half acht tot half negen werd er stevig uit de bol gegaan, en het eindigde met een danscompetitie voor koppels waarbij er op een krant die elke keer kleiner gevouwd werd, gedanst moest worden, tot er slechts een koppel overbleef en waarbij het meisje helemaal op de jongen moest kruipen om niet af te vallen. Schattig en onschuldig, maar toch enigszins opmerkelijk in conversatief Orissa, bovendien voor de ogen van de leerkrachten.

Deze middag vertrek ik voor een weekje naar Ladakh, samen met Julien, ik stuur snel foto's.