Iemand die een beetje van de wereld gezien heeft weet er zich iets bij voor te stellen als ik zeg dat bureaucratie in India een ander begrip is dan bij ons. Voor de doorsnee reiziger kan dat voor hilarische en amusante verhalen zorgen. Maar voor the underprivileged in dit land, en dat is 67 pct. van de bevolking, kunnen de gevolgen dramatisch zijn. Het aantal documenten dat voorgelegd moet worden alvorens een gehandicapt kind een aanvraag kan indienen om de hulp te krijgen waar het grondwettelijk gezien recht op heeft, is ontstellend.
Op dit punt probeert Ruchika tussen te komen. Bijay loopt elke week verschillende kantoren en tientallen ambtenaren af om een bewijs van invaliditeit te bekomen. En wanneer de juiste stempels op de juiste papieren staan begint het echte werk: de hulp afdwingen waar het kind recht op heeft. Want wat blijkt? Ziekenhuizen en andere instituten krijgen financiele tegemoetkomingen wanneer er zoveel mogelijk betalende patienten zijn, en er zo weinig mogelijk behandelingen gratis worden uitgevoerd. Neem daar nog bij dat er veel inspanningen van de ouders gevraagd worden -die herhaaldelijk overtuigd moeten worden van het nut van de behandeling- en het wordt duidelijk waarom er zoveel mensen kreupel bij lopen.
It's a drop in the ocean.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten