Een vijftigjarige vrouw en haar gezin hebben deze middag heel wat stof doen opwaaien bij Helpline, het opvangcentrum van Ruchika. De vrouw wordt al jaren mishandeld door haar man, besloot vandaag bij hem weg te gaan en zocht haar heil bij Ruchika. In haar zog volgden haar schoonvader, haar twee volwassen kinderen , haar broer en schoonbroer om haar te overtuigen terug te gaan, met het vaak gebruikte argument dat ze een schande voor de familie was. Wat er daarop volgde weet ik niet precies, maar uiteindelijk is ze teruggeggaan.
In de vergadering met alle projectverantwoordelijken was het voorval aan de orde en werd er besproken wat de houding van Helpline en Ruchika hierin moet zijn. En wat bleek? De meesten veroordeelden weliswaar het gebruik van geweld van de man, maar vonden toch dat de vrouw terug moest om het probleem op te lossen. Ik geloof dat ik het de volgende keer over vrouwenrechten zal moeten hebben, in plaats van uit te leggen dat Belgie een koning en een koningin heeft.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Posts
5 opmerkingen:
Dag Leen!
Ongelooflijk zo'n voorbeeld - althans in onze ogen is het bijna onvoorstelbaar dat dus ook "de professionals" haar terugkeer naar huis steunen. Ik denk dat het inderdaad zinvol is om aan hen voorbeelden te geven van hoe het ook anders kan? Maar daarin heb je ook een flinke cultuurkloof te overbruggen...
Veel liefs uit Zeist!
pittig dilemma ...
zou het echt helpen te zeggen dat het anders kan? ik bedoel niet dat niet geprobeerd dient te worden maar zonder een structurele andere oplossing, zoals erkende opvang - of zelfs maar erkenning - heeft de vrouw misschien weinig keus dan terug te gaan.
oplos-ze,
groen(t)e peter
voor de juistheid (ik had mijn bron moeten controleren): de vrouw is nog wel degelijk in het opvangcentrum. Maar dat verandert niks aan de discussie achteraf. Toen ik gisteren een eventuele spreekbeurt over vrouwenrechten voorbereidde en een korte historiek over de situatie in Europa uitwerkte kwam ik uit bij de idealen van de Franse Revolutie en meer dan 100 jaar sociale strijd.
De bierkaai van de traditie is hier bijzonder groot, en de verhalen zijn legio. Maar kranten besteden er toch wel aandacht aan, en ook in tijdschriften vind je regelmatig het relaas van een vrouw die haar huwelijk afzegt omwille van een onwettige bruidschat, of die haar man verlaat. Er verschijnen boeken, en er worden films over gemaakt.
Vrouwen zullen elkaar hierin ook moeten steunen. Een leerkracht van Ruchika Highschool kreeg haar schoonzus en twee kinderen over de vloer met de dringende vraag haar op te vangen omdat haar man haar zo sloeg. De leerkracht weigerde, om financiele redenen, en op de terugweg heeft de vrouw onder het mom dat een van haar kindjes moest plassen de bus doen stoppen, en is ze samen met haar kindjes van een brug gesprongen.
Er beweegt wel iets, maar het zal nog veel tijd nodig hebben. Preken, aandringen en overtuigen zal ik niet doen, maar ik kan wel vertellen wat de aanpak bij ons is, en waarom die zo is. Hoe vrouwen er zelf tegenover staan. En daar wordt over nagedacht.
lijkt me niks verkeerd aan, zelfs preken, overtuigen en aandringen niet (op zijn tijd). het zal voor de vrouwen i.e.g. goed zijn om te zien dat men niet met een hopeloze zaak bezig is maar met iets haalbaars. je kan natuurlijk stiekum best eens je positie als ge-eerd buitenlander een beetje gebruiken, of werkt dat niet zo?
Bedankt voor een interessante blog
Een reactie posten